Wie is B©B?

Dichter Bob van Leeuwen (1947)

Wellicht vraagt u zich af hoe hij tot dit alles is gekomen. Het antwoord is simpel. De basis van zijn gezonde afwijking komt voort uit de genen. Zijn moeder had taalgevoel en zijn vader was snedig. Ook zijn acht jaar op de Ajax-voetbalschool en zijn werk op de vloer van de Amsterdamse Effectenbeurs, te midden van zeer uiteenlopende bijdehandjes, gaven hem veel inspiratie.

De gedichtenboomdagen en de open podia in Bergen in 2010 o.l.v. dorpsdichter Arij van der Vliet vormden zijn eerste serieuze stappen richting voordracht. Samen met de Bergense dichter Frank van Heusden vormden zij de aanzet voor de verschijning van Bobs eerste bundel: .  Langzamerhand ontwikkelde hij zijn eigen stijl. Het kwam zelfs tot een eigen dichtvorm, ’de Hobbel’, die veel lijkt op ’n Epigram. Bij de Hobbel wordt eerst een spanning opgebouwd, waardoor een toestand of situatie ontstaat, die vervolgens verrassend ontlaadt met ’n point. De beleving ervan is, dat je a.h.w. een heuvel oprijdt en denkt boven te zijn, maar toch ineens beneden staat. Met het gevoel dat je beetgenomen bent. En dat ben je dan ook. Zijn stijl doet sterk denken aan dat van zijn favoriete dichter Levi Weemoedt, wiens poëzie momenteel weer erg in trek is. Vanaf 2012 was Bob 3 jaar lang onder hoede van de in 2020 overleden Howard Krol als 'icoon' van North Sea Poetry in Strandpaviljoen Deining en wel als dichtende chef-kok, Neptunus en Jutter. Bob beklom verschillende podia, zoals dat van Camping Bakkum, het Strandvondstenmuseum, diverse strandpaviljoens, recepties en bij feestelijke openingen zoals de Culturele Manifestatie Castricum. We kennen hem ook van Castricumse voordrachten bij de toenmalige Stichting uit de Kunst, Veau de Ville (Fase Fier), de inwijding van de Schelpenkar, het dichtersgilde Kennemerland in Beverwijk, ‘t Park in Heemskerk en zijn bekroonde deelnames aan Poëzie in de Branding in Bergen aan Zee.

Ook was hij te gast bij het Castricumse TV-programma 'Couleur LoCALe' en droeg hij voor in Frankrijk voor leden van de Nederlandse Vereniging Dordogne 'La Tulipe' Nog regelmatig draagt hij voor in Bergen, bij zijn ontdekker en leermeester dorpsdichter Arij van der Vliet. Ooit brak hij het ijs bij de eerste bijeenkomst van de BUCH-gemeenten in aanwezigheid van alle betrokken burgemeesters en wethouders in het Gemeentehuis van Castricum. Voorjaar 2018 exposeerde hij bij de locatie Boshutten St.Wilfried. Daar trad hij voor ‘t tweede jaar succesvol op met de populaire Hip-hop band ‘Die Vers’, uit Castricum. Zijn gedicht “ontmoeting in een ander thuis” is vereeuwigd op schildersdoek. Het gedicht was een opdracht van de Stichting Alzheimer en maakte maandenlang deel uit van een reizende expositie door Noord-Holland. In het ‘Dichterslaantje’ bij het Strandvondstenmuseum in Castricum stonden jarenlang een vijftiental veel gefotografeerde pallets opgesteld met Bobs treffende gedichten. Pallets zijn momenteel te bewonderen bij het Dierenduintje in de Duinenboschlaan te Bakkum.

Hij exposeerde in oktober 2018 bij de drukbezochte Kunst10daagse van Bergen en wel bij de bekende uitspanning Vrouwtje van Duin/Duinvermaak aan de Breelaan. Dit tezamen met de Castricumse kunstschilder Inez van Deelen Sigg en de Bergense dichter Frank van Heusden. Bijzonder was dat de opening in Bergen werd verricht door Castricums Burgemeester Toon Mans (BUCH) waarbij Bob voordroeg in de rol van Jutter. Hij ging er als een oude jutter met zijn rollator door het wassende water.

Quote: ‘Telkens wanneer ik Bergen verlaat laat ik een ruïne achter’. Ooit droeg Henny Huisman als gastpresentator één van zijn gedichten voor in het TV-programma 'Koffietijd'. Naast zijn verhaalgedichten over de strandjutter en de zeegod Neptunus blijft Bobs voorkeur uitgaan naar korte, kernachtige gedichten. Zeker wanneer deze goed zijn in te passen in ‘n levendige en humorvolle voordracht.

Hij kwam begin 2019 op het idee om in het kader van de Nationale Poëzieweek in Castricum een dichtwedstrijd voor de jeugd te organiseren. Dit werd geïnspireerd door zijn ervaringen in Bergen aan Zee waaraan ook  veel jeugd ondersteund door de scholen meedoet. Hij is zich ervan bewust dat er op dit gebied in Castricum nog een weg te gaan is. Ook voor de Week van de Poëzie 2020 organiseerde Bob in Castricum een evenement, n.l.: "Poëzie in Etalage" in het winkelcentrum van Castricum, waar honderdtwintig meest lichtvoetige gedichten op uiteenlopend materiaal de etalages en winkelramen sierden. Bob kreeg tezamen met andere dichters het verzoek van de Stichting Alzheimer een gedicht over dementie te maken. Hij bezocht hiervoor een aantal middagen het Zorgcentrum Boogaert in Castricum, waar hij in de dagbesteding een groep ‘vergeetachtigen’ ontmoette die hem de kans gaven hun verhaal te dichten. De titel van het veel gelezen gedicht is “de ontmoeting in een ander thuis”

Bob had als dorpsdichter een eigen column in het Nieuwsblad Castricum, waarin hij vier jaar lang de column ‘het laatste woord’ schreef. Daarin maakten we wekelijks kennis met z’n bespiegelingen over onze omgeving en actualiteit. Zo beweert hij dat ie veel waarneemt, maar nog meer niet. En ziet vervolgens in de verste verte niet waarom hij aan de bril moest. De in zijn tweede bundel '' opgenomen gedichten zijn lichtvoetig van aard en geven uitsluitend prettige bijwerkingen. Als lezer waant u zich thuis in ’t bos en ‘t duin, aan ‘t strand en in zee. Ook krijgt u antwoord op de vraag: ‘Wat drijft een drenkeling?'

Begin maart 2021 verscheen zijn 3e bundel met de titel "TENTAKELS“, rijk geïllustreerd met kleurrijke illustraties. De opvallende cover met kwal werd geschilderd door kunstschilder Inez van Deelen Sigg en voorzien van Bobs gevatte tekst. In het binnenwerk staan een zevental knappe kleurrijke illustraties van veelbelovende Noortje Laan uit Schoorl. De bundel herbergt ruim 80 uiteenlopende gedichten. In zijn gedichten “Ons mensdom” en “Vatbaar” vraagt hij zich af of onze gezondheid nog wel van ons is. Ook neemt hij, na meer dan 25 jaar, op originele manier afscheid van zijn kapper en meldt dat z'n glazenwasser weer is opgelapt sinds hij met zijn goede been uit het verkeerde bed is gestapt. Hij blijft spelen met woorden en hun betekenis. Zo houdt hij een nadrukkelijk Me Too pleidooi om ongewenste intimiteiten onder de knie te krijgen. Ondanks alles blijft zijn credo: Lach maar, huil maar, huil maar van het lachen. Wij wensen u veel leesplezier!

,